ნასო — ,,განსაზღვრე რაოდენობა“ — ბემიდბარის წიგნის მეორე თავია.
მასში გრძელდება ლევიტების გადათვლის რეზულტატებისა და თითოეული სახლისთვის მიცემული კანონების ჩამოთვლა. თავი, რომელიც 176 ლექსს მოიცავს, შინაარსობრივად მრავალფეროვანია. მასში მოცემულია 18 მცნება, რომლებიც ეხება როგორც საზოგადოებრივ, ისე პირადულ ასპექტებს. მათ შორისაა: ტაძრის რიტუალური სისუფთავის დაცვის კანონი (ბანაკიდან რიტუალურად არასუფთა ხალხის მოშორება), მცნებები, რომლებიც ნაზირის საქციელს არეგულირებენ (ნაზირი ადამიანია, ვინც აიღო ვალდებულება გარკვეული პერიოდით ან მთელი სიცოცხლის მანძილზე უზენაესის სამსახურს მთლიანად მიუძღვნას თავი, უარი თქვას ამქვეყნიურ სიამოვნებებზე), მცნებები, რომლებიც საზოგადოების მორალურ საფუძვლებს აკონტროლებენ და ამ საზოგადოების თითოეული წევრის პირად კეთილდღეობას განსაზღვრავენ (ღალატში შემჩნეული ცოლის, ქმრის ეჭვიანობისა და ერთგულების დაცვის კანონები). იმ მცნებებს შორის, რომლებიც ,,ნასო“-ს საკვირაო თავშია მოცემული, განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს უზენაესის ბრძანებას ქოენების მიმართ, რაც მათ ხალხის კურთხევას ავალდებულებს.
რავინების დამსახურება
რამდენიმე მგზავრი სასტუმროს წინ ცეცხლს ეფიცხებოდა. ისინი თავთავიანთ რავინებს აქებდნენ და ისტორიებს ყვებოდნენ.
-მე და ჩემ ცოლს თხუთმეტი წელი შვილი არ გვყავდა — თქვა ერთმა, მაგრამ ჩვენი რავინის ლოცვა-კურთხევით ერთი წლის წინ გოგონა შემეძინა.
-ჩვენი რავინის წყალობით ჩემი გზააბნეული ვაჟი ოჯახში დაბრუნდა! — თქვა მეორემ.
-ჩემმა რავინმა სარისკო გარიგებაზე დამლოცა, მეც მთელი ფული საქმეში ჩავდე, მაგრამ არ გამიმართლდა და ყველაფერი დავკარგე — თქვა მესამემ.
-მერე, სადღაა სასწაული? — გაკვირვებულებმა იკითხეს სხვებმა.
-სასწაული ისაა, რომ ამის შემდეგ მე ისევ მჯერა ღმერთისაც და რავინისაც!
დეპეშა
ცხოვრობდა ერთი ებრაელი, სახელად იოსეფი…. მას ძალიან უყვარდა ფიქრი და ფილოსოფიურად განსჯა. უჭირდა გადაწყვეტილების მიღება, რადგან ძალიან ბევრს ფიქრობდა და მოქმედებისთვის საჭირო მომენტს ხშირად ხელიდან უშვებდა.
ერთხელ, ბაზარში გასაყიდად ხორბალი წაიღო და ცოლს დაუბარა: ,,როგორც კი გავყიდი, დეპეშას გამოგიგზავნი.“
მართლაც, ხორბალი სარფიანად გაყიდა და დეპეშის გასაგზავნად ფოსტაში მივიდა. ბლანკი აიღო და ჩაფიქრდა. ბოლოსდაბლოს, როგორც იქნა დეპეშა დაწერა:
,,ხორბალი სარფიანად გავყიდე. ჩამოვალ ხვალ. მიყვარხარ და გკოცნი. იოსეფი.“
დეპეშა გადაიკითხა და ფიქრებში ჩაიძირა: ,,ჩემი ცოლი იფიქრებს, რომ ჭკუიდან გადავდექი… აბა, რა საჭიროა იმის დაწერა, რომ სარფიანად გავყიდე? ზარალს არც არავინ აპირებდა…. უნდა წავშალო ეს სიტყვა…“ და იოსეფმა წაშალა სიტყვა ,,სარფიანი“….
,,ეხლა ყურადღებით უნდა ვიყო, რადგან თუ ერთი სიტყვა შემეშალა, არ არის გამორიცხული, რომ დანარჩენ ტექსტშიც მქონდეს შეცდომა“….. იოსეფმა დეპეშა თვალებთან ახლოს მიიტანა და ყველა სიტყვას კირკიტი დაუწყო. ,,რატომ დავწერე ხვალ მოვდივარ? ერთი თვის მერე ხომ არ ჩავიდოდი? ჩემმა ცოლმა ისედაც იცის, ხვალ რომ ჩავალ, ზედმეტია“ ….თქვა იოსეფმა და ,,ჩამოვალ ხვალ“-ეს ხაზი გადაუსვა…
,,ჩემი ცოლი ჭკვიანია, ისედაც იცის, რომ ხორბლის გასაყიდად ჩამოვედი…. რამ დამაწერინა ,,ხორბალი გავყიდე?“ ზედმეტია….თქვა იოსეფმა და სიტყვები გადახაზა….. ,,ჰა, ჰა,ჰა, რა სასაცილოა! ,,მიყვარხარ, გკოცნი“….. დაბადების დღე აქვს, რაიმე დღესასწაულია თუ რა? სხვის ცოლს ხომ არ ვწერ? ისედაც იცის“ ….თქვა იოსეფმა და ,,მიყვარხარ, გკოცნი“ გადახაზა…..
დეპეშაში მარტო სახელი ,,იოსეფი“ დარჩა. დახედა თავის სახელს იოსეფმა და თავში ხელი შემოიკრა: ,,შენ რა, გაგიჟდი, იოსეფ? ქალი გინდა გადარიო? რა, არ იცის ქმარს რა ქვია?“
თქვა იოსეფმა, დეპეშა დახია და ფოსტიდან კმაყოფილი გამოვიდა, მან ხომ სულ ახლახანს ფულიც დაზოგა და სისულელეების წერაც აირიდა…..
ნუ გააკეთებთ ეკონომიას საჭირო სიტყვებზე!
შაბათ შალომ!
